Ik kwam bij de Haarlemse Akademie terecht voor mijn opleiding make-up artist. Iedere woensdag ochtend ging ik met mn koffer op de bus naar station Hoofddorp, de trein naar Amsterdam sloterdijk en daar de trein naar Alkmaar. Station Uitgeest was mijn halte en gelukkig lag het school gebouw vlakbij het station, want mijn god die koffer met al die spullen was toch best zwaar.
Het waren nog glazen flesjes vloeibare foundation, concealers, lipsticks, oogschaduw palette, bronzer en blush palette en een kwasten set. Ik zal vast nog wel wat dingen vergeten😅
Ik vond de 1e dag behoorlijk spannend, wie is de leerkracht en hoe is hij/zij. Wie zitten er nog meer in de klas en zal er iemand bij zitten waar ik mee overweg kan. Ik was namelijk een meisje die al enorm anders in het leven stond dan menig ander leeftijd genootje. Dit is gekomen doordat mijn vader op zijn 38e is overleden, ik was nog maar een meisje van 11 toen. Maar dat is een ander verhaal.
Ron, dat was onze leerkracht, een man oh die had ik niet verwacht bij een opleiding met make-up. Maar wat een heerlijke gezellige leerkracht en wat heb ik veel geleerd van hem. Een klas van 8 meiden, waarvan 5 (in mijn geheugen) de opleiding schoonheidsspecialiste ook al volgden daar en dan 3 meiden waaronder ikzelf die alleen de opleiding make-up artist volgden.
Vaak oefenden we op onszelf of op elkaar. Velen onderwerpen passeerde de revue. Echter waren er ook heel veel lessen waarbij we een model mee moesten nemen. Buren, vrienden en familie waren de pineut.
De les die mij het meeste bij is gebleven is de travestie make-up met model😱
Waar ga je een man vinden die hier voor open staat. Ik kon er maar liefst zelfs 2 vinden. Mijn vroegere buurman en mijn toenmalig vriendje.
Zogezegd zo gedaan stapten we dit keer 's morgens in de auto bij mijn vroegere buurman.
Wat hebben we zo enorm gelachen die dag. Er werden volop foto's gemaakt en tijdens het maken van een paar foto's in de lobby/wachtruimte lag die buurman op de sofa, blauwe glans jurk aan zonder mouwen een pruik op en z'n ene arm omhoog. Daar kwam me toch een bos haren onderuit waardoor we met zn allen zo in een deuk lagen.
Toen.......
Toen kwam de vuilniswagen aangereden en je had die gezichten moeten zien van die mannen. Hun monden vielen open.
Onze lol hield niet op, want de buurman besloot gewoon om zo naar huis te gaan en onderweg nog velen malen gezichten gezien met openvallende monden. Hilarisch en in een deuk gelegen.
Bij thuiskomst was de lol nog steeds niet over. De kleinzoon van de buren van die buurman stond voor het raam en die zat dus zo gek te kijken, ergens zag hij wel iets van de buurman, maar ja de buurman zag er natuurlijk wel erg gek uit zo.
Afijn om deze blog even af te ronden.
Desbetreffende foto is niet van tijdens de opleiding, ik ga eens kijken of ik die nog kan vinden en toestemming vragen aan zijn familie om die te delen. De buurman is namelijk inmiddels al overleden.
Fijn weekend
Liefs Esther